Dag van de waarheid

llargues en internationaal

Dag van de waarheid !!

De 1° finalewedstrijd ging tussen onze Rode Duivels en Spanje. Na 1 uur vertraging door een discussie over bescherming van de hand (Wie weet er nog wat er in het reglement van de CIBJ staat ???), werd er toch van start gegaan. De ploeg bestond uit Sam, Benja, Geert, Ludo, Xavier met als reservespelers Geoffrey en Wouter. Er stond heel veel wind, in het voordeel van de opslagers. Spanje nam onmiddellijk het 1° punt binnen. Het was duidelijk dat er niet zoveel kaatsen zou gezien worden en het enkel maar opslagen zou worden. Benja en Xavier toonden zich van hun sterke kant en de wedstrijd ging gelijkopgaand. Er werd bij beide ploegen heel tactisch gespeeld en een klein foutje werd dan ook steeds afgestraft. De ploeg werd gedragen door onze Sam en het werd, zoals voorspeld 5-5 ! In het laatste spel werd het 30-40 in het voordeel van de Spanjaarden met een kaats niet zo ver over de courtlijn. Xavier diende op te slaan en ... de bal ging over het veld, doch iets wat we niet hadden durven dromen, werd Xavier door de scheidsrechter op “tamis” gefloten !!! Iedereen kon zijn eigen oren en ogen niet geloven maar we werden met de harde wetten van de sport geconfronteerd en verloren dus de wedstrijd met 5-6. Een onverdiende nederlaag want wij waren de Spanjaarden de baas, zelfs als slogen deze op met een “onaanvaardbare” bescherming aan de hand.

Na enkele uren te hebben gewacht en onze ontgoocheling te hebben verwerkt, dienden we aan te treden tegen Ecuador. Bepaalde spelers werden gespaard en we gingen van start met Geoffrey, Sam, Geert, Xavier en Wouter. We hadden afgesproken alles te geven en zeker nog mee te spelen voor de gouden medaille, gezien Nederland van Spanje had gewonnen. Er diende dus tegen Ecuador gewonnen te worden en dat deden we ook. Met een ongelooflijke verbetenheid wonnen we met 6-0.

Als slotmach, en belangrijkste wedstrijd, was het een strijd tussen ons en onze Noorderburen. Beide ploegen stonden heel scherp en je zag de verbetenheid op de gezichten van de spelers. Het zou een spannende wedstrijd worden. Wij speelden nu met Sam, Benja, Geert, Ludo, Wouter met als reservespelers Geoffrey en Xavier. Nederland won de toss en ging opslaan met als resultaat enkele ballen tussen de staken. Het werd 1-1, toen we de wedstrijd in handen begonnen te nemen. Enkele rake terugslagen van onze kapitein Sam zorgden daar voor. Wij liepen uit tot 4-1. Nederland liet zich echter niet doen en vocht terug tot 4-5. Wij zouden België niet zijn mochten we ons zomaar verloren geven. Het 10° spel haalden we binnen door onze gedrevenheid : 5-5. Het laatste spel zou dus beslissen over het goud. In dit spel toonde Johan VAN DER MEULEN van Nederland zich oppermachtig tegenover onze Benja. Het werd 5-6 voor Nederland, welke dus Wereldkampioen werd. België wordt 3° na Spanje.
Onze spelers zakten figuurlijk maar letterlijk in mekaar. We waren er zo kort bijgeweest maar als trainer mag ik zeggen dat ik fier ben op deze groep. Wat een mentale weerstand hebben ze getoond tijdens dit kampioenschap van het Llargues. Het mocht gewoon dit jaar niet zijn maar we kijken terug op een prachtige finale.

Na enkele minuten dienden we opnieuw aan te treden in de finaleronde van het Internationaal spel, nu tegen Italië. Het was voor de spelers fysiek maar ook mentaal heel zwaar om nu alweer te moeten aantreden, wetende dat we ook hier meedingen voor de titel. Nadat heel wat tranen werden afgeveegd, gingen we toch van start. Onze ploeg bestond uit Guillaume, Benja, Geert, David en Ludo. De groep had afgesproken gewoon alles te geven en te winnen tegen Italië. Italië pakte onmiddellijk de 2 eerste spelen. Het was duidelijk dat heel wat spelers nog met hun hoofd bij de verloren Llargueswedstrijd zaten. Iedereen pepte iedereen op om zich 200% te geven en te vechten tot het einde. Het werd een heel lastige wedstrijd ; een fysieke en mentale uitputtingsslag. Het werd alweer 5-5. Italië was aan de opslag, doch het werd 40-15 in ons voordeel. De laatste bal werd enkele malen heen en weer geslagen totdat Guillaume, al zijn energie en kracht in een slag plaatste en het laatste punt won. Wij wonnen met 6-5 !!! Iedereen viel mekaar in de armen en tranen vloeiden. Iedereen, maar dan ook iedereen, zat er gewoon fysiek en mentaal door. Het was wel duidelijk dat deze groep ongelooflijk veel karakter heeft en kan vechten! Dit was zeker een opsteker voor alle spelers, alhoewel de bitterheid van de verloren wedstrijden in het Llargues wel blijven hangen.

Morgen dienen wij nog de beslissende wedstrijd tegen Spanje af te werken. Indien we winnen, zijn we wereldkampioen in het Internationale spel en deze groep van prachtige kaatsers en mensen, verdient dit zeker.

De trainer.